سبک ایرانی
معماری به سبک ایرانی، دکوراسیونی با نقش‌های سنتی، اجزاء و وسایل هنری شاخص ایرانیان است. با افزایش اقبال نسبت به استفاده از اینترنت و شبکه‌های اجتماعی مردم به مرور دریافتند که با سبک ایرانی می‌توان تغییرات عمده و طرح‌های خیره کننده خلق کرد.
یکی از شاخصه‌های سبک ایرانی استفاده از لوازم و صنایع دستی اصیل ایرانی است. فرش و گلیم دستباف، مبلمان و تخت‌های چوبی با نقوش منبت کاری شده، کوسن‌های ترمه، کرسی، پرده‌های تور و گل درشت با رنگ‌های گرم و متناسب، تابلوهای ترمه یا تابلو فرش دستباف، قاب عکس‌های قدیمی، ظروف سفال، مینا کاری، مسی و… و کتابخانه‌های چوبی که به دکوراسیون داخلی منزل شما رنگ و بو ویژه‌ای می‌دهند.
سبک کلاسیک
طراحی داخلی به سبک کلاسیک همیشه در مد قرار دارد. لوکس و در عین حال ساده به نظر می‌رسد. این سبک دکوراتیو مربوط به معماری دوره یونانی و رومی است.
ارتفاع زیاد، فضاهای داخلی، ستون‌های بلند با نقش‌های باستانی و قدیمی، پرده های نزدیک و سراسری، فراوانی آینه، گلدان، مجسمه های برنزی و قاب عکس معماری به جزئیات سبک کلاسیک را تشکیل می‌دهند. رنگ‌های مورد استفاده در این سبک اغلب از طبیعت الهام گرفته می‌شوند و شامل: خاکستری، طلایی، بژ، نقره‌ای، قرمز و زیتونی هستند. همچنین می‌توان از زرد، آبی، قهوه‌ای، سبز و صورتی در قالب مات استفاده کرد.
سبک مدرن
این شیوه معماری داخلی در اواسط قرن بیستم به ویژه میان سال‌های ۱۹۴۰ تا ۱۹۷۰ رواج پیدا کرد. خاستگاه این سبک به واسطه زیبایی بدون پیچیدگی، تازگی هنری و تمایل آمریکا به حرکت به سوی دوران مدرن پس از جنگ باز می‌گردد. تاکید این مدل بر استفاده از فرم‌های یکپارچه، مصالح طبیعی و بی مرز بودن در فضای داخل و خارج است.
فضاهای داخلی سبک مدرن میانه قرن بیستم تماما برگرفته از مدل ارگانیک و ایده راحتی در زندگی هستند. این حس و حال در ساختار این سبک نیز منعکس می شود. مبلمان و نقشه فضا به ساده‌ترین حالت و فرم پایه تقلیل یافته‌اند و جزئیات اضافه و تزئینات غیرضروری در این فضا جایی ندارند.
استفاده از وسایل روشنایی کلاسیک مربوط به میانه قرن بیستم مثل لوسترها، چراغ‌های حباب دار و آباژورهای ایستاده به افزایش حس و حال متناسب این سبک در فضای شما کمک می‌کند.
سبک ویکتوریایی
سبک ویکتوریایی یا هنر ویکتورین یکی از انواع مدل‌های مختلف معماری داخلی است. این مکتب بر خلاف تصور اولیه یعنی ارتباط داشتن با خانواده سلطنتی انگلستان، برگرفته از سلیقه زیبایی شناسی جامعه و بازتاب دهنده نوع نگاه مردم آن زمان به مقوله هنر و معماری است.
از ویژگی‌های این سبک پرداختن افراطی به تزئینات، طرح‌های خشن و استفاده از قالب‌های چوبی است. حکاکی روی چوب و حروف گوتیک اروپایی در نهایت مسیر را برای حضور اشکال منفی دار و ارگانیک مهیا کرد. در خانه‌های دوره ویکتوریایی فضاهای عمومی و خصوصی به دقت از هم جدا می‌شدند. پذیرائی مهم‌ترین اتاق خانه بود و برای صاحب خانه حکم مکانی برای سرگرمی مهمان‌ها را داشت. اتاق ناهار خوری دومین اتاق مهم در خانه بود
